"Ik ben blij met die podiumplaats, al had ik natuurlijk liever zelf gewonnen", stelde Van der Poel. "Ik had vandaag evenwel nooit echt een geweldig gevoel. Ik zat van vrij ver van de eindmeet reeds op mijn limiet. Ik kon me naar het podium knokken door mijn ervaring en vooral veel wilskracht."

Na 142 kilometer was er een grote valpartij in het peloton, waarin hij samen met zijn ploegmakkers Xandro Meurisse en Edward Planckaert betrokken was. "We komen daar nog redelijk goed weg", vervolgde Van der Poel. "Maar die valpartij was zeker niet ideaal. We moesten een tijdlang vol aan de bak om weer aansluiting te vinden met de kop van de koers. Daarin slaagden we gelukkig, maar het had wel een pak krachten gekost. Op de Oude Kwaremont werd duidelijk wie de sterkste was vandaag. We draaiden met vier goed rond, maar kwamen niet echt dichter bij Pogacar. Integendeel. Een recordzege is misschien iets voor volgend jaar. Ik ben al heel trots dat ik hier drie keer heb kunnen winnen. Volgende week is er al Parijs-Roubaix en wellicht hebben we dan weer een afspraak met dezelfde mannen van vandaag."